Forum

umutlarım uçtu gitti tenimden
nefret eder oldum bende kendimden
sana yaklaşırken uzaklaştım bendimden
emin değilim artık seni özlediğimden

kendi benliğimden söz edeyim
senin olmadım ki hiç sevileyim
başarıya ulaşmadığımdan değilim övülesi
zoruma giden şey sevgimin gömülmesi

şartmıydı hayatıma girmen
işlemiyor burda öyle değirmen
sakıncalı olabilir bunu seyretmen
burda benim yönetmen ses etmem

gitmen için biraz erken
aldırış etmedin yanından geçerken
utanıyorum seni seviyorum derken
hiç düşünmedim kalbine girerken

en iyi olduğun şey becerisizlik
nasıl korku verir insana sessizlik.
bilir karanlıkta uyuyanlar hissizlik
her gece acı verir sensizlik

her gün palavra ve yalanlar
geçmişte yanımda olmayanlar
severlerdi benide bir zamanlar
artık önemli değil oldu olanlar

kesilmeyi bekler elbet boynum
cellat ağlar geldi artık sonum
olmadı ki bu dünyaya da doyum
tükenmeyecek bilirim elbet soyum

hayatım dolanmış bir kördüğüm
garip rüyalardı gece gördüğüm
yüzümü karanlığa doğru döndüğüm
umutlarımın her birinin söndüğü

çoğu gece yarısı ağlardım
seni düşündükçe kalp sızlardı
terk edilmek artık hayat standardı
sen giderken elimde gül vardı

en zor ânımdı beni terk edişin
kalbimde sönmekte olan güneşsin
beni değilde onu affetmişsin
farkında olmadan seni keşfetmişim

ben bıraktığın gibi bilindik
korkunç kabuslar içinde gerildik
tek silgi darbesiyle de silindik
bizde safız sanıyorduk ki sevildik

beni karanlıktan çekip alabilirdin
sen yokken öldüm öldüm dirildim
benim en vazgeçilmezimdin
eğer böyle yapacağını bilsem sevmezdim